Bonn of Parijs

Na de dood van Franco werd er in Spanje gekozen voor een systeem van autonome regio’s, vooral om tegemoet te komen aan de politieke aspiraties van Catalonië en het Baskenland.

Het zou voor de hand hebben gelegen om aan de hoofdstad van zo’n gedecentraliseerd land een bescheiden rol toe te kennen. Een soort Bonn, zeg maar.

Maar het systeem van de autonome regio’s was voor rechtse politici van het type Aznar een concessie waarmee ze knarsetandend instemden. In plaats vanMadrid te downgraden tot een soort Bonn, besloot men daarom Madrid te upgraden tot een soort Parijs, om tegenspel te bieden aan de autonome regio’s.

Veel van de huidige problemen in Spanje zijn terug te voeren op dit explosieve mengsel van een quasi federaal systeem en een hoofdstad met centralistische kapsones.

Het evenwicht tussen de centrale regering en de autonome regio’s is een strak gespannen touw. Aan de ene kant staat een uit de kluiten gewassen macho te trekken, en aan de andere kant zeventien stoere dwergen.

De enorme energie die in dit touwtrekken wordt geïnvesteerd, gaat ten koste van de productieve economie.